Infokioski są stosunkowo nowym wynalazkiem. Pierwsze z nich zaczęły pojawiać się na rynku raptem 20-25 lat temu. Pełniły przede wszystkim rolę wayfinderów, a ich popularność zaczęła rosnąć razem z pojawianiem się galerii handlowych. To właśnie w nich zaczęto masowo wykorzystywać te urządzenia. Od tamtej pory infokioski można już spotkać niemal wszędzie, a przyczyniła się do tego… ewolucja ekranów. Tak, nie każdy infokiosk mógł stanąć w każdym miejscu. Opowiemy krótko o tym, jak to było kiedyś.
Pierwsze ekrany dotykowe w infokioskach
Dla ułatwienia przyjmiemy, że infokiosk zawsze był urządzeniem z ekranem dotykowym. Najbardziej podstawową technologią, wykorzystywaną do dziś przy produkcji niektórych smartfonów, była technologia rezystancyjna. Zasada działania jest dość prosta. Ekran składał się (w uproszczeniu) z 3 warstw:
- elastycznej warstwy poliwęglanowej (najczęściej była to folia PET),
- warstwy przewodników, najczęściej były to cyna i tlenek indu,
- szkło.
Pod spodem znajdowały się czujniki, które wykrywały zmianę oporu na powierzchni ekranu (rezystancji – stąd nazwa). Po dotknięciu palcem lub rysikiem, następowała zmiana wartości oporu, a oprogramowanie urządzenia wiedziało, że w danym miejscu dokonano „kliknięcia”. Największą wadą tego rozwiązania była trwałość. W końcu mieliśmy do czynienia z folią i szkłem, które są podatne na zarysowania i uszkodzenia. Takie infokioski nie mogły więc stanąć wszędzie.
Ewolucja ekranów: SAW i IR
Czasem pojawiały się także infokioski z ekranem SAW, czyli potocznie zwane ekrany ultradźwiękowe. Fale rozchodzą się po powierzchni szyby. Dotknięcie powoduje stłumienie fali, co jest wykrywane przez czujniki. Wada? Proszę bardzo – każde, nawet najmniejsze zanieczyszczenie powodowało zaburzenie pracy ekranu. O kontakcie z wodą możemy już w ogóle zapomnieć. Pojawiły się także ekrany IR, czyli na podczerwień. Są one z resztą dalej stosowane przy produkcji infokiosków. Nadajniki podczerwieni tworzą na ekranie niewidoczną sieć. Dotknięcie powoduje jej przerwanie. Czujniki wykrywają, w jakim obszarze miało to miejsce i odbierają to jako „kliknięcie” na powierzchni monitora. Tego typu rozwiązanie jest odporniejsze na zanieczyszczenia, ale z kolei dość mocno nie lubi słońca. Urządzenia z tą technologią są więc polecane raczej do wnętrz.
Dowiedz się więcej: Infokiosk na uczelni – do czego się może przydać?
Ekrany pojemnościowe, czyli najnowsza technologia monitorów dotykowych
Zasada działania ekranów pojemnościowych (PCT) jest dość podobna do funkcjonowania pierwszych opisanych tu ekranów rezystancyjnych. Różni się wielkość fizyczna, która jest mierzona. W tym przypadku nie jest to opór, a pojemność elektryczna. Dotknięcie ekranu zmienia tę pojemność dla pobliskich elektrod, dzięki czemu można dokładnie wykryć, gdzie nastąpiło kliknięcie. Cechą charakterystyczną jest możliwość zastosowania tzw. multi-touch, czyli jednoczesnego dotknięcia kilku miejsc na powierzchni ekranu. Nie ma też konieczności stosowania folii – wierzchnią warstwą może być szkło, odporne na zarysowania i uszkodzenia.
Oczywiście zmieniały się także wielkości ekranów. Pierwsze infokioski miały 12-15 cali. Obecnie mogą mieć nawet 50 cali i wyświetlać całą gamę barw. Co będzie następne? Może hologramy? Już nie możemy się doczekać!
Comments are closed